Żołnierze Września 1939: Bracia Paweł, Franciszek i Józef Kaczmarkowie [ZDJĘCIA]

W tekście dotyczącym mojej rodziny poza faktami staram się dopowiedzieć historie lub ciekawostki, których nie umiem udokumentować, ale znam je z przekazów ustnych lub na podstawie analizy zdjęć.

Moi prapradziadkowie Juliusz Kaczmarek i Stanisława z d. Krzekotowska mieli dzieci: Marię (1900 r. – ok. 1982 r.), Jana (1902 r. - ?), Pawła (1904 r. - 1987 r.), Annę (moją prababcię, po mężu Borowską, 1907 r.-1977 r.), Franciszka (1910 r. - 1992 r.) oraz bliźnięta Józefę (1914 r. -1977 r.) i Józefa (1914 r. -1943 r.) i Jadwigę (1920 r.-2007 r.).

Juliusz Kaczmarek w czasie I wojny światowej został powołany w szeregi armii niemieckiej. Jego dzieci wzięły z kolei udział w II wojnie światowej i ta wojna rozdzieliła tę rodzinę na zawsze.

Józef Kaczmarek został powołany do zasadniczej służby wojskowej, co zresztą nie było niczym dziwnym, jednak zanim zakończył służbę rozpoczęła się II wojna światowa. W kampanii wrześniowej Józef Kaczmarek wziął udział w szeregach 21 Pułku Ułanów Nadwiślańskich w stopniu kaprala. Nie znamy dokładnych losów jego w czasie kampanii, jednak jego pułk w składzie Wołyńskiej Brygady Kawalerii walczył pod Mokrą. Brygada powstrzymała podczas tej bitwy 4 Dywizję Pancerną. Z tą samą dywizją walczył w bitwie nad Bzurą nasz, krotoszyński pułk i jeden z jego braci, ale o tym za chwile.

Józef Kaczmarek dostał się w końcu do niewoli. Był więziony w Stalagu II-C w Lindenhof, Kreis (powiat) Demmin i miał numer jeniecki 3527. Został zwolniony 3 lipca 1940 r. Trafił na teren gminy Zduny. Jego dalsze losy nie są jasne, wiadomo, że w 1943 r. zachorował i był leczony przez siostry zakonne (być może te ze Zdun). Zmarł w 1943 r. i spoczął na zdunowskim cmentarzu, tam, gdzie 3 lata później spoczął mój pradziadek, a 34 lata później moja prababcia, czyli jego siostra.

Kolejny z braci Paweł Kaczmarek, wziął udział w kampanii wrześniowej, jednak nie umiem odnaleźć jego jednostki. Możemy jednak przypuszczać, że trafił do niewoli, z której został zwolniony. W czasie wojny, już po zajęciu naszego kraju przez Niemców został przymusowo zmobilizowany do Luftwaffe i jakimś trafem po II wojnie światowej osiadł we Francji. Tam założył rodzinę. Jego żona pochodziła spod Częstochowy. Miał dwójkę dzieci. Po jego śmierci kontakt z moją rodziną urwał się...

Kolejny z braci, czyli Franciszek Kaczmarek został zmobilizowany do batalionu zapasowego 56 Pułku Piechoty Wielkopolskiej. Trafił do niewoli pod Monsterzyskami. W tej jednostce był mój pradziadek Antoni Borowski, czyli jego szwagier. Franciszek według danych miał trafić do niewoli 18 października 1939 r., co jest raczej dziwne, przypuszczałbym, że miesiąc wcześniej. Przebywał w Stalagu V B w Villingen w obozie jenieckim XVII A pod numerem obozowym 41469, z którego został wypuszczony 27 lipca 1940 r. Również nie wiem jakim trafem znalazł się w Niemczech. Tam poznał kobietę, ożenił się z nią i miał z nią syna (niepełnosprawnego, który zmarł przed nim).
Po jego śmierci kontakt z jego żoną, która najprawdopodobniej już nie żyje, urwał się.

Rodzina jednak za życia utrzymywała kontakty. Bracia spotkali się na 50. rocznicy ślubu swoich rodziców Juliusza Kaczmarka (1874-1960) i Stanisławy z d. Krzekotowskiej (1879-1962). Jednak dziś widać, jak wojna podzieliła tę rodzinę.