NASI POWSTAŃCY: Leon Białęski z Koźmina Wlkp.

Leon Białęski urodził się 26 marca 1896 r. w Mierucinie na Kujawach, jako syn Ludwika Białęskiego i Zuzanny z d. Mrówczyńskiej.

Ukończył gimnazjum w Poznaniu w 1912 r. i z zawodu był kupcem. Wziął udział w I wojnie światowej w niemieckim batalionie zapasowym 116 pułku piechoty, a potem w Powstaniu Wielkopolskim, jako dowódca drużyny w kompanii pakoskiej w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 60 Pułku Piechoty Wielkopolskiej.

Później służył w 57 Pułku Piechoty Wielkopolskiej, a potem do 7 Pułku Piechoty Legionów. Później przeniesiono go do rezerwy. Walczył jako kapral, w sierpniu 1920 r. awansowano go do plutonowego, w sierpniu 1921 r. - do sierżanta, a w 1939 r. został porucznikiem z porucznika z przydziałem do Okręgu Korpusu nr VII. Zamieszkał w Koźminie Wielkopolskim, a w Borku Wielkopolskim, który znajdował się w powiecie krotoszyńskim prowadził sklep bławatny przy ul. Klasztornej 14.

28 stycznia 1931 r. założył tam koło Związku Weteranów Powstań Narodowych RP i został jego prezesem do wybuchu wojny. Był także członkiem Komitetu Przysposobienia Wojskowego i Wychowania Fizycznego w Borku. Był współzałożycielem i komendantem działającego przy Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół” oddziału przedpoborowych Przysposobienia Wojskowego. Był także komendantem Towarzystwa Powstańców i Wojaków w Borku. Był także członkiem Ligii Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej oraz Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem.

Odznaczony był Medalem Niepodległości, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921 oraz Odznaką Pamiątkową Wojsk Wielkopolskich. Z żoną Apolonią z d. Gryczyńską miał synów Zygmunta i Lechosława. W kampanii wrześniowej dostał się do niewoli sowieckiej i został zamordowany w Katyniu 3 kwietnia 1940 r.

Źródła:
Wniosek o odznaczenie Krzyżem Zasługi z 10 maja 1933 r.
Biogram na stronie Muzeum Wojska Polskiego ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl