Z naszą redakcją skontaktowała się pani Urszula Sójka, która przybliżyła nam losy swojego dziadka - Jana Marciniaka.
Jan Marciniak urodził się 23 grudnia 1900 r. w Skałowie koło Koźmina Wielkopolskiego, jak syn Wojciecha i Wiktorii zd. Wachowiak.
Jego rodzice byli rolnikami, prowadzili we wspomnianej wsi gospodarstwo rolne. Jan Marciniak ukończył cztery szkoły powszechne we Wrotkowie. 17 stycznia 1919 r. wstąpił do 1 kompanii koźmińskiej pod dowództwem Michała Lorkiewicza. Wziął udział w wyzwoleniu Rawicza. Uczestniczył również w walkach pod Miejską Górką, Zieloną Wsią, Stowlem, Szymanowem oraz Dembnem. Jego macierzystą jednostką był 11 Pułk Strzelców Wielkopolskich, przemianowany później na 69 Pułk Piechoty Wielkopolskiej. Dalsza jego kariera wojskowa była owiana tajemnicą po zakończeniu II wojny światowej, a jego losy do 1921 r. znały tylko dzieci. Po zakończeniu Powstania Wielkopolskiego wziął on udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Walczył m.in. nad Berezyną. W 1921 r. został zwolniony do rezerwy.
W 1923 r. wziął on ślub z Katarzyną Kostką (1900-1988) z Suśni, gdzie oboje zamieszkali. Doczekali się oni pięcioro dzieci: Bronisławy (1924-1999), Teofila (1926-1961), Pelagii (1929-1979), Dionizego (1931-1982) oraz Kazimierza (ur. 1942). W okresie międzywojennym był on rolnikiem w Suśni. Gdy wybuchła II wojna światowa wziął w niej czynny udział. W kampanii wrze-śniowej walczył w składzie Armii „Poznań”, jednak pod Łowiczem dostał się do niewoli. Został przewieziony do Ostrowa Wielkopolskiego i stąd został zwolniony.
Do domu wrócił pieszo. Nadal pracował jako rolnik w Suśni, aż do przejścia na emeryturę, czyli do 1972 r. Był członkiem Związku Bojowników o Wolność i Demokrację (od 23 kwietnia 1959 r., dwie legitymacje, jedna nr 316594 z 23 kwietnia 1959 r., druga nr 0093444 z 10 marca 1984 r.) oraz Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego (od 1949 r., legitymacja nr 0303642 z 25 lipca 1967 r.).
Był odznaczony: Krzyżem Kawaleryjskim Orderu Odrodzenia Polski (30 października 1974 r., nr 1450-74-80), Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (29 lutego 1960 r., E-2622), Medalem „Za Udział w Wojnie Obronnej 1939” (30 marca 1983 r., nr 241-83-39 MW), medalem „Zwycięstwa i Wolności 1945” (23 kwietnia 1975 r., nr 367-75-108), odznaką honorową „Za Zasługi w rozwoju Województwa Poznańskiego” (8 grudnia 1988 r., nr 3509), odznakę „Za zasługi dla Województwa Kaliskiego” (14 grudnia 1988 r., nr 389/88) oraz medal „Za długoletnie pożycie małżeńskie” (28 kwietnia 1979 r., nr 725-79-73”. Zmarł 1 lutego 1989 r. w Suśni.
Spoczął w Mokronisie, razem z żoną i tragicznie zmarłym synem.
*****
Źródło: pomorska.pl
Strefa Biznesu: Plantatorzy ostrzegają - owoce w tym roku będą droższe
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
