Unikatowy pałac myśliwski w Mojej Woli. Jedyny taki w Polsce i jeden z dwóch w Europie. Dlaczego jest wyjątkowy?

Niewielka osada Moja Wola należy do sołectwa Sośnie. Słynie z tego, że zbudowano w niej drewniany pałac na podmurówce z kamienia. Pałac w Mojej Woli został wybudowany w 1852 r., choć obejmuje też zabudowania z lat 1829-1830. Powstał z inicjatywy księcia brunszwicko-oleśnickiego Wilhelma z dynastii Welfów (1806-1884). Budynek wzniesiono w 1852 r. według projektu architekta Karłowskiego. Po śmierci księcia dobra te przeszły w 1884 r. w ręce króla Saksonii Alberta I Wettyna (1828-1902), a rok później nabył je Richard Baron von Buddenbrock-Hettersdorff (1831-1891), a w 1886 r. odprzedał majątek z Moją Wolą, Sośnią, Surminem, Mariakiem, Kociną, Kałkowskimi, Bronisławką, Lasem Krupa i Nifkami Książęcymi Danielowi Heinrichowi Baronowi von Diergardtowi (1852-1911), który osiadł tam z żoną Agnes z d. Klitzing. Po śmierci męża baronowa Agnes von Diergardt zarządzała majątkiem od 1911 r. do 1945 r. Założyła dom dla starców i bezdomnych dzieci w Kuźnicy Sosieńskiej, dom starców w Chojniku, tworzyła fundacje i działała charytatywnie. Opuściła majątek w 1945 r. i parę dni później zmarła z wycieńczenia. Warto wspomnieć, że nieopodal pałacu znajduje się kościół pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny zbudowany w 1895 r. właśnie z fundacji baronowej Agnes. Obok świątyni znajduje się natomiast grobowiec jej męża. Dwa lata po fundacji kościoła powstała też plebania.

Wracając jednak do pałacu, to w 1895 r., czyli w chwili budowy świątyni nastąpiła rozbudowa pałacu. Kolejna miała miejsce w latach 1902-1903. W efekcie, której dobudowano południowo-zachodnie, północno-wschodnie skrzydła oraz wieżę. Budynek kryty jest dachem dwuspadowym, a stropy są drewniane wzmocnione belkami. Pałac jest jedynym w Polsce i jednym z dwóch w Europie budynków, których elewacja jest wyłożona korą z dębu korkowego (uzupełnione korą dębów rodzimych). Kilka metrów od pałacu znajduje się oficyna, również z elewacją wyłożoną korą dębową. W 1945 r. hydrofor zamieniono na wodociąg i przeprowadzono ogólny remont. W 1960 r. wymieniono instalację elektryczną, a kolejny remont przeprowadzono w 1978 r. W 1982 r. częściowo przełożono pokrycie dachu. Po opuszczeniu pałacu zabezpieczono otwory okienne i zabito je deskami.

Formalnie w 1941 r. majątek przejęła Elżbieta Brygida von Klitzing baronowa Romberg (brak o niej informacji). W 1945 r. majątek przeszedł na rzecz Skarbu Państwa. W 1950 r. powstało tam Technikum Leśne dla dziewcząt, a w 1955 r. również dla chłopców. W 1978 r. technikum zlikwidowano, a w pałacu powstał Ośrodek Szkolenia Leśnego w okresie letnim.