Dwór na południu Wielkopolski. Jakie sekrety skrywa siedziba zarządców z XIX wieku?

W Tarchałach Wielkich znajduje się XIX-wieczny dwór, w którym rezydowali zarządcy majątku. Niestety dwór jest dziś w opłakanym stanie i nie przypomina dawnej świetności.

Tarchały wymieniała już stara księga klasztoru libińskiego jako "Tarchali Ovis", gdy w 1271 r. miejscowość razem z innymi została najechana i złupiona. Wtedy wieś należała do dóbr biskupów wrocławskich. Od 1388 r. wieś posiadał Dzierżysław Tarchała. W 1498 r. Tarchały podzielono. W 1579 r. należały do Szczęsnego i Wojciecha Tarchałów. Ok. XVII w. W 1649 r. majątek kupił Bolesław Leszczyński i przyłączył go do dóbr przygodzkich. Później Tarchały rozdzielono na Tarchały Wielkie, o których mowa i Tarchały Małe. Tarchały Wielkie posiadały w pod koniec XIX w. 10 domostw z 77 mieszkańcami, a Tarchały Małe - 26 domostwa i 199 mieszkańców. Obie wioski razem z karczmą Przerwą i kilkoma innymi tworzyły obszar wiejski z 717 mieszkańcami w 101 domostwach (713 katolików i 4 protestantów). Obszar posiadał 592 hektary i składał się z 372 ról, 124 łąk i 4 lasów.

Dwór wraz z zabudową oraz okolicznym parkiem powstał w XIX w. Należał wówczas do Ordynacji Przygodzice Ferdynanda Radziwiłła. Wzniesiono go dla właściciela majątku, który nim zarządzał. Do 1939 r. był nim Franciszek Grędzielewski. Po zakończeniu II wojny światowej majątek przeszedł na własność Skarbu Państwa, a w dworze znajdowały się mieszkania dla pracowników PGR Tarchały Wielkie.