Po zakończeniu II wojny światowej życie powoli wracało do normy. W całej Polsce reaktywowały się przeróżne kluby sportowe. Tak było i u nas. Kończąc okres przedwojenny warto wspomnieć o jednej postaci, która epizodycznie, ale jednak miała kontakt z Krotoszynem. Tym kimś był Jan Baran-Bilewski, pułkownik, medalista złoty, srebrny i brązowy Mistrzostw Polski oraz przezez Polskiego Związku Bokserskiego.
Jan Baran-Bilewski w Racła-wówce 12 grudnia 1895 r. w wielodzietnej rodzinie kolejarskiej Tomasza Barana i Zofii z domu Gubernat. W latach 1910-1914 uczęszczał do gimnazjum w Rac-łówce. W sierpniu 1914 r. wstąpił do I Brygady Legionów Polskich. Brał udział w bitwie pod Kostiuchnówką, gdzie został ranny.
Od 1921 r. pełnił służbę w Centralnej Wojskowej Szkołę Gimnastyki i Sportów w Poznaniu. Jego jednostką macierzystą był właśnie 56 Pułk Piechoty Wielkopolskiej w Krotoszynie.
W 1923 r. został przeniesiony do 79 Pułku Piechoty Strzelców Słonimskich imienia Hetmana Lwa Sapiehy, a w 1928 r. - do 57 Pułku Piechoty Wielkopolskiej. W latach 1933-1935 pracował w Departamencie Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie.
O jego życiorysie wojskowym można by pisać dużo, więc wspo-mnijmy tylko, że dosłużył się stopnia pułkownika dyplomowanego. W kampanii wrześniowej był kwatermistrzem 41 Dywizji Piechoty.
Był lekkoatletą. Zdobył złoto w Mistrzostwach Polski w biegu na 3000 metrów drużynowo (Lwów 1920), biegu na 1500 metrów (Lwów 1921) i 5000 metrów (Lwów 1921) oraz w biegu przełajowym (Warszawa 1921).
Zdobył też srebro w biegu na 3000 metrów (Lwów 1920), na 5000 merów (Warszawa 1922) oraz w biegu na 1500 metrów (Warszawa 1923), a także brąz w biegu na 800 metrów (Lwów 1920).
W pięcioboju nowoczesnym zdobył srebrny medal Mistrzostw Polski (1926) oraz dwukrotnie brązowe (1928 i 1929).
Był trenerem olimpijczyków, lekkoatletów, pięcioboistów i bokserów.
W latach 1925-1928 był prezesem Polskiego Związku Bokserskiego.
W 1925 r. nakładem Drukarni Reklamowej Teodora Piątkow-skiego w Poznaniu wydał książkę „Boks. Technika - Zaprawa - Przepisy”.
Jego karierę sportową przerwała wojna, a po kampanii wrześniowej Jan Baran-Bilewski, jako zawodowy oficer trafił do oflagu II C w Woldenburgu i przesiadywał tam do 30 stycznia 1945 r.
Po odzyskaniu wolności był członkiem zarządu Polskiego Związku Lekkiej Atletyki w latach 1945-1947, a w latach 1946-1949 był dyrektorem Wojewódzkiego Urzędu Wychowania Fizycznego w Poznaniu.
Zmarł 27 stycznia 1981 r. w Warszawie. Odznaczony był m.in. Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych, Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Medalem 10-lecia Polski Ludowej.
Jego brat major Józef Baran-Bilewski (1899-1940) też był lekkoatletą oraz olimpijczykiem. Był złotym medalistą Mistrzostw Polski w pchnięciu kulą (1922 i 1926) oraz w rzucie dyskiem (1926, 1927 i 1929). Został zamordowany w Katyniu.
Już za tydzień historia powojennego boksu na terenie Kroto-szyna! Koniecznie bądźcie z nami bowiem to historia, która do tej pory tak szeroko nigdy jeszcze nie była opisana.
___________________________________
Jerzy Dudek zaczął występować z serialach
echodnia.eu Świętokrzyskie tulipany
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?