Z wizytą w parafii pw. Oczyszczenia NMP w Starymgrodzie. Zajrzeliśmy do remontowanego kościoła [ZDJĘCIA + FILM]

Warto przypomnieć, że parafia, jako partner Diecezji Kaliskiej realizuje projekt pn. „Szlakiem zabytkowych kościołów obszaru Diecezji Kaliskiej – rewaloryzacja i konserwacja zabytków drewnianych celem ochrony dziedzictwa kulturowego oraz wzrostu atrakcyjności regionu”. Zaplanowane prace realizowane będą dwuetapowo. Pierwszy etap obejmuje zakresem wyposażenie ruchome kościoła, w tym ołtarze, figury i wyposażenie. Drugi etap dotyczy prac remontowo – konserwatorskich kościoła: odbudowa fundamentów, naprawa konstrukcji drewnianych, zmiana pokrycia dachowego na gont łupany, zmiana szalunku ścian, wymiana stolarki okiennej i drzwiowej. Kosztorys projektu opiewa na kwotę ponad pół miliona złotych, a środki finansowe Parafia pozyskała z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Odbiór prac konserwatorskich wyposażenia ruchomego kościoła p.w. Oczyszczenia NMP w Starymgrodzie już się odbył. Na realizację tego zadania Parafia otrzymała dotację z budżetu Gminy Kobylin w wysokości 27 tys. zł.

Parafia w Starymgrodzie sięga początków państwa polskiego. Na pewno wieś założona przy grodzie nad Orlą istniała już w XI w. W latach 1232-1406 istniał tutaj gród kasztelański. To właśnie od połowy XIII w. do 1412 r. wieś była własnością Benedyktynów z Lubinia, a później: Starogrodzkich, Lubiatowskich, Jutrowskich, Konarskich, Zborowskich, Sieniutów, Żdżarowskich, Walknowskich, Umińskich, Sokolnickich, Pruskich, Bronikowskich, Mielżyńskich, a na końcu Chełkowskich. Pierwszy kościół drewniany istnieć musiał w XIII w., bowiem w tym okresie został ufundowany przez Benedyktynów. W 1570 r. istniał również kościół drewniany, a obecna drewniana świątynia powstała w połowie XVII w. ufundowana przez właściciela miejscowości Wojciecha Żdżarowskiego. Konsekrowany został w 1668 r. i nosił wezwanie św. bp. Wojciecha i św. bp. Stanisława. W 1736 r. był restaurowany przez rodzinę Umińskich i proboszcza Golińskiego, przez co przebudowano zakrystię z lożą kolatorską oraz wymieniono wyposażenie. Kolejny remont miał miejsce ok. 1800 r. staraniem właściciela Pawła Sokolnickiego i proboszcza Ignacego Boguckiego. Tym oto sposobem świątynia zyskała nową wieżę. W 1850 r. w wyniku uderzenia pioruna zniszczona została wieża i zachodnia część korpusu, odbudowane dwa lata później przez właściciela Aleksandra Mielżyńskiego. W 1917 r. przekształcono emporę chóru muzycznego, a w 1927 r. wymieniono dach gontowy na eternitowy. Ostatnie odnowienie wnętrza miało miejsce w latach 1967-1968. Teraz przyszedł czas na kolejny remont.

POLECAMY RÓWNIEŻ: