Władze samorządowe pamiętają o 76. rocznicy wyzwolenia Krotoszyna [ZDJĘCIA]

[g]7521899[[/g]

Równo o godz. 12:00 złożone zostały wiązanki kwiatów i znicze przy tablicy, która znajduje się na krotoszyńskim ratuszu i jest pamięci ofiar hitleryzmu przywódców Polskiego Państwa Podziemnego w powiecie krotoszyńskim oraz pamięci zamordowanym w Żabikowie w 1944 r.

Następnie uczestnicy uroczystości udali się na ul. Przemysłową, gdzie złożyli kwiaty i znicze przy tablicy ku pamięci Antoniego Gałeckiego (1913-1945), Kazimierza Chyby (1923-1945) oraz Antoniego Klimczaka (1923-1945) poległych w walce o wyzwolenie Krotoszyna 24 stycznia 1945 r.

Krotoszyn został zajęty przez Niemców we wrześniu 1939 r. Okupacja trwałą ponad 5 lat. Wskutek porażek na wszystkich frontach Niemcy zaczęli się cofać. 18 stycznia 1945 r. rozpoczęła się ewakuacja mieszkańców niemieckich na tereny za Odrą.

„Wyzwolenie” Wielkopolski przez Armię Czerwoną odbyło się między 11 stycznia, a końcem stycznia 1945 r. Na terenie powiatu krotoszyńskiego porucznik Władysław Kędzierski, ostatni inspektor AK w powiecie krotoszyńskim po falach aresztowań w 1944 r. prowadził na szeroką skalę próbę zwerbowania możliwie, jak najwięcej ilości konspiratorów. Szukał ich w ocalałych strukturach Armii Krajowej i byłych żołnierzy 56 Pułku Piechoty Wielkopolskiej.

W sumie zorganizował 80-osobowy oddział bojowy oraz 25-osobową Junacką Drużynę Gońców. Porucznik Władysław Kędzierski pośpiesznie zorganizował obronę Krotoszyna 23 stycznia 1945 r., a w nocy z 23 na 24 stycznia Kędzierski skierował 50-osobowy oddział do walczących na wschodnich peryferiach szpicy wojsk radzieckich. Po wyzwoleniu miasta w obecności sowietów na Rynku odśpiewano „Rotę”, a żołnierz AK Czesław Piasecki zawiesił na ratuszu biało-czerwoną flagę.

31 stycznia do Krotoszyna przybyli żołnierze Armii Czerwonej. Radziecki major Aleksander Pawłow przejął z rąk Kędzierskiego koszary i szereg magazynów. NKWD rozpoczęło falę aresztowań. Rozpoczął się czas walk tzw. "Żołnierzy Wyklętych", które trwały kilka lat. Jednak to już inna historia.