Perzyce pojawiają się w źródłach na początku XVI w. W 1516 r. przeszły z rąk biskupów wrocławskich na ręce prywatne (Anna Jutrowska i Jan Kobyliński). W 1541 r. był tam dwór, dom i folwark " in totis curia, domo, predio, allodio in prefalta, villa Pyzice ". Dwór istniał jeszcze w 1597 r. Był w tym czasie tam również staw Smolnik. W 1547 r. właścicielem był Jan Czacki, a w 1567 r. Łukasz Jutrowski. W 1579 r. właścicielami byli Jan Czacki i Jan Frycz Jutrowski., w 1597 r. Adam Czacki, a w 1618 r. Jan Czacki oraz Łukasz i Jakub Iłłowieccy. Płacili oni wówczas po 30 groszy. W połowie XVI w. Zduny przeszły pod władanie Czackich herbu Świnka, podobnie stało się z Perzycami. W 1633 r. przejął je Piotr Sieniuta. Dalej kolejnymi właścicielami byli właściciele Baszkowa. W 1715 r. król Stanisław Leszczyński pożyczył od chorążego bydgoskiego 140 000 złotych polskich, a ten jako zastaw zajął Borownicę i Perzyce, gdy zmarł w 1731 r. obie wsie miała wdowa po nim Maryanna z Krąkowskich. Dług ten spłacił kolejny właściciel jego dóbr - Aleksander Sułkowski, między 1746 r. a 1748 r. W 1566 r. Perzyce dzierżawił Byszewski, a potem rodzina Rutkowskich: Mikołaj (1660 r. - 1680 r.), wdowa po nim Anna (1680 r. - 1686 r.), a po niej ich syn Franciszek (1686 r. - 1689 r.). W 1689 r. Perzyce dzierżawił podwojewoda poznański, podstarości kaliski Stanisław Umiński wraz z żoną Anną z Gzowskich. W 1748 r. wieś dzierżawił Franciszek Kardel, a po nim Jan Nepomucen Korytlewski.
W 1705 r. od dnia św. Cecylii (5 grudnia), aż do maja 1706 r. stał tu z wojskiem pułkownik szwedzki Posse " niszcząc mieszkańców ". W latach 1708 - 1710 morowe powietrze wybiło połowę mieszkańców. W 1717 r. stali tu Sasi i Moskale " dając się mieszkańcom porządnie we znaki ". W 1723 r. pani zastawna Suchorzewska dała na budowę kościoła w Zdunach 15 sosien wyborowych. W XVI w. i XVII w. były tu młyny Staszek i Bobrowski, a w XVIII w. Słodkowiec. W latach 30. XIX w. powstała w Perzycach szkoła katolicka. W 1843 r. było w niej 53 uczniów, a w 1860 r. - 45 (21 katolików, 20 katoliczek, 1 ewangelik i 3 ewangeliczki). Dzieci uczyły się w dwóch oddziałach. W 1867 r. inspektorem był ksiądz Mierzejewski, a dyrektorem w latach 1843 - po 1867 Józef Dąbrowski. Szkoła przynosiła 118 talarów. W 1866/67 uczyło się tutaj 46 dzieci polskich i niemieckich. W ostatnich dziesięcioleciach XIX w. nauczycielem religii był katolicki bakałamarz Jan Tyrpitz. W 1846 r. w 13 domach żyło 195 osób: 185 Polaków i 10 Niemców. W 1887 r. w perzyckim folwarku było 7 domów, w którym żyło 78 osób. W samej wsi były 22 domy, w którym mieszkało 127 Polaków i 87 Niemców. W 1938 r. żyło w Perzycach 326 Polaków i 16 Niemców. Przed II wojną światową w perzyckiej szkole jeden nauczyciel uczył 56 uczniów.
W latach 1948/1949 rozpoczął się rok szkolny w nowo odnowionej placówce. W 1983 r. powstał tu zespół "Perzyczanki" i liczył 11 pań. Zaprzestał działalności na przełomie lat 80. i 90. XX w. W 1992 r. nastąpiła gazyfikacja wsi. OSP w Perzycach liczy czas powstania od 1930 r. jednak istnieje zapis, że strażacy z tej wsi gasili pożar w Ujeździe już w 1913 r. Jednostka posiada remizę od 1938 r. W 1960 r. wymieniono systemy alarmowe. Obecnie liczy 43 strażaków, w tym 4 honorowych i 36 wspierających.
Nie tylko o niedźwiedziach, które mieszkały w minizoo w Lesznie
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
