POZNAJ SWÓJ POWIAT: Kobierno (16) [ZDJĘCIA]

Kobierno było wspomniane już w XIII w., jako posiadłość rycerska. Książę Przemysł nadał prawo niemieckie komesowi Piotrowi Prusinowskiego dla jego włości, czyli "Thomino (Tomnice?), Coberno (Kobierno) i Pruszinowo (?)". W 1292 r. w Kobiernie odbył się nawet zjazd dostojników książęcych. Kobierno było stolicą klucza kobierskiego, do którego należały: Biadki, Dąbrowa, Durzyn, Gorzupia i Tomnice. W 1338 r. Kobierno otrzymał od króla Kazimierza Wielkiego za zasługi wojenne Maćko Borkowic. W 1520 r. Kobierno zostało włączone do majętności Hieronima Rozdrażewskiego i odtąd władali nim: Rozdrażewscy, Gałeccy, Potoccy i książęta Thurn und Taxis.

W Kobiernie znajduje się parafia pw. św. Wojciecha. Parafia istniała już w XV w., a pierwotny kościół był drewniany. Obecnie mieści się tam kościół w stylu neogotyckim wybudowany w latach 1881-1885. W kościele znajdują się dwa zabytkowe dzwony z 1508 r. i 1634 r.

W Kobiernie od 1895 r. działa Ochotnicza Straż Pożarna, a od 1957 r. - Koło Gospodyń Wiejskich. Na pocz. XVI w. w Kobiernie powstała szkoła przykościelna. Później szkoła była państwowa. W 1873 r. została odbudowana. Mieściła się przy ul. Sportowej. Z czasem rozwoju wsi była jednak za mała i w 1902 r. wybudowano nowy obiekt przy ul. Raszkowskiej. W 1985 r. dołączono do niej popałacowy obiekt z 1870 r. Patronem szkoły jest dawny absolwent bł. bp Michał Kozal.

W 1836 r. w Kobiernie mieszkało 342 mieszkańców w 39 domostwach, w 1905 r. - 431, w 2000 r. - 802, a w 2021 r. - 918. Mieszkańcy wioski wzięli udział w obu wojnach światowych oraz w Powstaniu Wielkopolskim. Tzw. "Kompanią Kobierno" dowodził Antoni Kulas.

Wśród zabytków poza kościołem można wspomnieć o dworze z XIX w. oraz o trzech drewnianych domach konstrukcji sumikowo-łątkowej, a także zabytkowym cmentarzu.