Stanisław Szostak urodził się 14 stycznia 1898 r. w Berezynie, na terenie Imperium Rosyjskiego, jako Władysława Szostaka i Marii z Nieciejowskich z Hrynicy.
W 1917 r. po zdaniu matury trafił do Mikołajewskiej Szkoły Inżynieryjnej w Piotrogrodzie. W 1917 r. po nieudanym buncie przeciwko bolszewikom został aresztowany i osadzony w twierdzy Piotra i Pawła. Po wypuszczeniu trafił do kompanii junkerskiej I Legionu Rycerskiego w l Korpusie Polskim, a potem do nowo utworzonego Legionu Podchorążych.
W 1918 r. wziął udział w słynnym zdobyciu z rąk bolszewickich twierdzy w Bobrujsku.
Po rozwiązaniu I Korpusu Polskiego wstąpił do Białoruskiego Pułku Strzelców Dywizji Litewsko-Białoruskiej . W składzie pułku wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej. 25 maja 1920 r. został skierowany do 30. klasy Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie. W stopniu kaprala trafił 18 sierpnia 1920 r. do 56 Pułku Piechoty Wielkopolskiej. Początkowo dowodził plutonem w batalionie zapasowym, a ostatecznie pełnił funkcję adiutanta dowódcy II batalionu 56 Pułku Piechoty Wielkopolskiej. 15 grudnia 1920 r. został podporucznikiem, 3 maja 1922 r. - porucznikiem, a 19 marca 1928 r. - kapitanem.
Na początku 1924 r. trafił do 1 Pułku Czołgów. Od tej pory jego losy były związane z bronią pancerną.
Był m.in. dowódcą plutonu 7 kompanii czołgów, 6 kompanii, 7 kompanii oraz 4 kompanii. W latach 1931-1934 był wykładowcą w Centrum Wyszkolenia Czołgów i Samochodów Pancernych w Warszawie, a w latach 1935-1938 kierował Referatem Wyszkolenia w Dowództwie Broni Pancernej Ministerstwa Spraw Wojskowych. 19 marca 1937 r. został mianowany do stopnia majora. Ostatni rok przed wojną spędził jako zastępca dowódcy 7 Batalionu Pancernego w Grodnie, a w kampanii wrześniowej walczył na czele 32 Dywizjonu Pancernego. W kampanii wrześniowej został aresztowany przez sowietów i przebywał w obozie w Kozielsku. Po podpisaniu układu Sikorski-Majski trafił do Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR i został dowódcą 5 Batalionu Pancernego 5 Wileńskiej Dywizji Piechoty. Później dowodził m.in. Centrum Wyszkolenia Broni Pancernej, Ośrodkiem Wyszkolenia Motorowego i Broni Pancernej, Ośrodkiem Zapasowego Broni Pancernej, czy 7 Pułkiem Pancernym. W latach 1945-1946 był szefem Centrum Wyszkolenia Wojsk Pancernych, a później inspektorem Wyszkolenia Motorowego w Bazie 2 Korpusu.
W latach 1946-1947 był komendantem obozu Foxley, a następnie Barons Cross koło Leominster. 3 maja 1943 r. został podpułkownikiem, a 19 marca 1961 r. - pułkownikiem.
Zmarł 11 lutego 1961 r. w wyniku obrażeń odniesionych w wypadku samochodowym kilka dni wcześniej.
Jak głosujemy w II turze wyborów samorządowych
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
