NASI POWSTAŃCY: Władysław Matecki z Baszkowa [ZDJĘCIA]

Władysław Matecki urodził się 19 czerwca 1904 r. w Baszkowie, jako syn Andrzeja Mateckiego i Józefy z d. Szkudłapskiej. Miał rodzeństwo: Ludwika (1882-1952), Stanisława (1883-1955), Konstancję (1884-1884), Elżbietę (1885-1951), Michała (1887-1888), Jana (1888-1899), Katarzynę (1890-1966), Józefa (1892-1974), Tomasza (1894-1914), Mariannę (1895-1980), Stefana (1895-1897), Pelagię (1898-1971), Rozalię (1900-1962), Konstancję (1901-1969, żonę Powstańca Wielkopolskiego Jana Kaczmarka), Antoniego (1903-1971), Franciszka (1906-1906) i Piotra (1906-1906). W latach 1910-1917 uczęszczał do Szkoły Powszechnej w Baszkowie. 12 listopada 1917 r. otrzymał świadectwo ukończenia szkoły. Od 1 kwietnia 1918 r. do 22 listopada 1923 r. pracował w stajni w majątku w Baszkowie i księcia Olgierda Czartoryskiego. Od jesieni 1918 r. brał udział w organizacji Straży Ludowej w Baszkowie, gdzie był gońcem. Od 1 stycznia 1919 r. do maja 1919 r. działał w szeregach Powstania Wielkopolskiego. Brał udział w potyczkach na linii Baszków-Ruda. Po wyludnieniu Siejewa przepędził na linii frontu ok. 100 sztuk bydła na polską stronę. W czasie powstania wołano na niego „Małe Orlątko”. Od 18 lutego 1924 r. do 1 maja 1924 r. pracował jako chłopiec stajenny w Starym Sielcu, którego właścicielem również był książę Olgierd Czartoryski. Od 1 maja 1924 r. do 1 stycznia 1925 r. pracował w majątku w Gogolewie k. Niepartu u hrabiego Stanisława Czarneckiego, jako stajenny cugowy.

1 października 1925 r. został powołany do odbycia służby wojskowej w 3 szwadronie 17 Pułku Ułanów w Lesznie. Służył w nim do 30 sierpnia 1926 r. W związku ze służbą wojskową miał uszkodzoną nogę, co utrudniało chodzenie w wyniku wypadku. W latach 20. XX w. przebywał na leczeniu w Ciechocinku i w Poznaniu. Po zakończeniu służby wojskowej pracował jako służący w Gogolewie od 1 kwietnia 1927 r. do 1 października 1927 r. Od 1 października 1927 r. do 31 marca 1928 r. pracował jako służący w majątku Osiek u hrabiego Adama Grudzińskiego. Od 15 października 1929 r. do 1 grudnia 1929 r. pracował jako służący u hrabiny Teresy z Dembińskich Chłapowskiej w Poznaniu. 10 grudnia 1929 r. rozpoczął pracę w majątku w Dobrzycy koło Pleszewa, jako kamerdyner hrabiego Stefana Czarneckiego i jego sióstr hrabianek Janiny i Wandy. Pracował do 1 kwietnia 1938 r. Krótko przed wojną został fotografem i pracował u Teresy Łukaszewskiej przy ul. Floriańskiej w Krotoszynie. 1 kwietnia 1938 r. został członkiem Związku Inwalidów Wojennych RP w Krotoszynie. Posiadał zezwolenie na posiadanie aparatów fotograficznych z strefie nadgranicznej. Po zakończeniu II wojny światowej mieszkał przy ul. Sienkiewicza 26 (94) w Zdunach. Był zmuszony pracować w Polskiej Milicji Miasta Zdun jako fotograf i wykonywał fotografie wojsk rosyjskich. Prowadził swój własny zakład fotograficzny, a także ukończył i zdał egzamin czeladniczy nr 2403 na fotografa.

Po wojnie przez krótki czas był w PPS, lecz nie przyjął proponowanej mu legitymacji PPR. 23 marca 1949 r. został członkiem Związku Powstańców Wielkopolskich w Zdunach w stopniu szeregowego. 1 stycznia 1955 r. został przeniesiony z rezerwy w stan spoczynku. 1 maja 1957 r. wstąpił do Związku Inwalidów Cywilnych, Emerytów, Rencistów, Wdów i Sierot w Krotoszynie. 3 lipca 1958 r. został członkiem Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Krotoszynie. 19 kwietnia 1966 r. otrzymał uprawnienie do szkolenia uczniów w zawodzie fotografa, a w dniach 29 – 31 października 1968 r. ukończył kurs fotografii kolorowej w Wojewódzkiej Komisji Branżowej Fotografii przy Izbie Rzemieślniczej w Poznaniu. 24 lutego 1972 r. został awansowany do stopnia podporucznika. Pod koniec życia mieszkał przy Rynku 16/5 w Zdunach. Pracował do 21 lipca 1979 r. Zmarł w Zdunach 24 lipca 1979 r. Pogrzeb odbył się 27 lipca 1979 r. w Zdunach.

Był odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1974), Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (1958), Medalem za Wojnę 1918-1921 (1937), Odznaką Pamiątkową ZBoWiD i innymi. Jego żoną była Apolonia Głogińska (1908-1975) z Oczkowic. Wziął z nią ślub 14 października 1930 r. w Dobrzycy. Miał dzieci: Teresę (1931), Kryspiana (1934), Zbigniewa (1936), Wiesława (1938) i Kornelię (1947).

Niniejszy biogram powstał dzięki pomocy syna Zbigniewa Mateckiego i wnuka Przemysława Mateckiego.

POLECAMY RÓWNIEŻ: