NASI POWSTAŃCY: Stanisław Malagowski (1899-2002)

Stanisław Malagowski urodził się 27 sierpnia 1899 r. w Stanomińskiej Woli k. Inowrocławia, jako syn Jana Malagowskiego i Anny z d. Rauhut. Rodzice mieli trzynaścioro rodzeństwa. W latach 1906-1913 uczył się w szkole powszechnej w Ośniszczewku, a w sierpniu 1917 r. został powołany do armii niemieckiej. W styczniu 1919 r. wstąpił do oddziału Powstańców Wielkopolskich i walczył pod Gniewkowem i Bydgoszczą. W kwietnia 1919 r. został ranny i trafił do szpitala, a 18 lipca 1919 r. przydzielono go do Batalionu Obrony Krajowej w Inowrocławiu. Wziął udział w walkach z Bolszewikami. 31 lipca 1921 r. ukończył kurs w Okręgowej Szkole Podoficerskiej nr 7 w Śremie i został kapralem. Wybrał 56 Pułk Piechoty Wielkopolskiej i trafił do Krotoszyna. W 1923 r. mianowany go plutonowym i zawodowym podoficerem. W 1926 r. został sierżantem, a potem starszym sierżantem. Ukończył też kurs dokształcający przy Państwowym Gimnazjum im. Hugona Kołłątaja w Krotoszynie, a w 1926 r. wziął ślub z Weroniką Koralewską.

Razem z 56 Pułkiem Piechoty Wielkopolskiej wziął udział w kampanii wrześniowej. 29 września 1939 r. trafił do niewoli niemieckiej i przebywał w niej do 30 października 1939 r. Jego dom zajęła niemiecka rodzina, a on sam z własną mieszkał na poddaszu, zajmując się córką po śmierci żony w 1942 r. Po zakończeniu wojny pracował w Milicji Obywatelskiej, którą zorganizował porucznik AK Władysław Kędzierski, a od 1945 r. pracował w starostwie powiatowym, prezydium powiatowej rady narodowej, a w 1967 r. przeszedł na emeryturę.

Zmarł 11 stycznia 2002 r. w Krotoszynie i był ostatnim Powstańcem Wielkopolskim z naszego powiatu oraz jednym z 7 ostatnich żyjących w tym czasie. Był odznaczony m in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Brązowym Krzyżem Zasługi, Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Krzyżem za udział w wojnie 1918-1921, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Medalem za Warszawę 1939-1945., a także Odznaką Pamiątkową Wojsk Wielkopolskich. W latach 70. XX w. został podporucznikiem, w 1991 r. - porucznikiem, a w 2000 r. - kapitanem. Miał córkę Marię (ur. 1937).

Tekst powstał na podstawie artykułu Antoniego A. Korsaka w "Słowniku Biograficznym uczestników Powstania Wielkopolskiego 1918-1919 w powiecie krotoszyńskim, koźmińskim i Sulmierzycach" (2020).