Ludwik Zieleziński urodził się 13 sierpnia 1888 r. w Bierutowie w powiecie oleśnickim jako syn Józefa Zielezińskiego i Kazimiery Smodlibowskiej. W latach 1895-1902 był uczniem szkoły powszechnej, a w latach 1903 - 1906 - szkoły dokształcającej w Krotoszynie. W dalszych latach ukończył szkołę zawodową w Berlinie i artystyczną w Scharlottenburgu.
Został mistrzem ślusarstwa, lecz w 1915 r. został przymusowo wcielony do armii niemieckiej. W 1916 r. został ciężko ranny, co skutkowało inwalidztwem w 25 proc. oraz trafił do niewoli angielskiej, z której powrócił w końcu 1917 r.
- Wieczorem, dnia 1 stycznia 1919 roku Ludwik Zieleziński rozpoczyna swój udział w zwycięskim Powstaniu Wielkopolskim - poinformował Krzysztof Nawrocki. - W dniach 5 stycznia do 12 lutego Zieleziński bierze udział w walkach na linii frontu południowo-zachodniego pod Zdunami, Borownicą i w rejonie Chachalni. Wchodzi także w skład patroli oraz grup obserwacyjnych. W walkach tych zostaje lekko ranny. W dniu 16 lutego 1919 roku na polecenie st. sierż. Władysława Nawrockiego - z jego udziałem oraz Stanisława Sękowskiego i Ludwika Jędrzejczaka - Ludwik Zieleziński dokonuje bohaterskiego wysadzenia torów kolejowych pękiem granatów. Było to zadanie bardzo trudne, bowiem, zmarzlina, śnieg i lód, skutecznie utrudniały dostęp do podkładu torów, a ładunek trzeba było umieścić w pobliżu spawów. Cała czwórka bagnetami wyrąbała miejsce do podłożenia granatów. W ten sposób Ludwik Ziele-ziński nie dopuścił do przejazdu pociągu pancernego w pobliże Krotoszyna. Było to około 2,5 km od cukrowni „Zduny”- w pobliżu budki przed Perzycami - dodał Krzysztof Nawrocki.
- Wymieniony brał czynny udział z bronią w ręku od 01. 01.1919 do 20.02.1919 na odcinku Krotoszyn - Zduny - Chachalnia w I Kompanii pod dowództwem Leydy. Powyższe potwierdzają: Wincenty Jędrzejczak, Kot Andrzej - możemy wyczytać we wniosku o odznaczenie go Wielkopolskim Krzyżem Zasługi.
Ponadto w tym czasie był jednym z drużynowych i wymieniony był przez dr. Władysława B-lewskiego (który pisał pod pseudonimem).
W latach dwudziestych XX w. przez dwie kadencje był członkiem Rady Miejskiej w Krotoszy-nie oraz naczelnikiem Miejskiej Kasy Oszczędności.
Po powstaniu wziął ślub z Wandą z d. Otomańską, która była sekcyjną Czerwonego Krzyża w czasie powstania w Krotoszynie. - W sierpniu 1939 roku zmobilizowany zostaje do wojskowej służby zastępczej w Brześciu nad Bugiem. W domu rodzinnym pozostawia czworo dzieci. Jako mechanik elektryfikował między innymi pociągi sanitarne. Wykonywał szereg napraw na rzecz Wojska Polskiego. Jego brat Stefan Zieleziński był zawodowym żołnierzem (st. sierżant) i służył w Pułku Ułanów Jazłowieckich (zginął w Anglii w wyniku wybuchu bomby lotniczej - 1941). W wyniku działań wojennych, a potem ewakuacyjnych, Ludwik odmroził nogi oraz zachorował na przeziębienie żołądka w wyniku całkowitego wychłodzenia organizmu i owrzodzenia całego ciała.
W 1940 roku trafia do Wilna, gdzie poznaje swoją przyszłą drugą żonę Marię Niewiadomską. Maria opiekuje się troskliwie Ludwikiem i wspiera go finansowo. W tym czasie jego rodzina w Krotoszynie zostaje wyrzucona przez Niemców z ich mieszkania i wzięta na przymusowe roboty. Dwoje najmłodszych dzieci trafiło do obozów koncentracyjnych. Syn do Oranienburga, a córka do Ravensbruck - dodał Krzysztof Nawrocki.
Zieleziński zmarł 31 października 1958 r. i spoczął w grobie obok pierwszej żony. Cześć jego pamięci!
****
Jak głosujemy w II turze wyborów samorządowych
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
