NASI POWSTAŃCY: Jan Patera (1901-1976) z Bud

Jan Patera urodził się 27 stycznia 1901 r. w Budach w gminie Rozdrażew, jako syn Franciszka Patery i Elżbiety z d. Michalak. Miał rodzeństwo: Józefa (1893-?) i Mariannę (1903-?).

W 1908 r. rozpoczął naukę w szkole powszechnej w Budach, a potem uczył się w branży budowlanej. W nocy z 31 grudnia 1918 r. na 1 stycznia 1919 r. wstąpił do kompanii rozdrażewskiej pod dowództwem Wacława Pabicha. Brał udział w wyzwoleniu Krotoszyna i walkach pod Zdunami.

Po Powstaniu Wielkopolskim rozpoczął służbę w 1 Pułku Artylerii Polowej w Poznaniu, a potem wysłany do Centralnego Obozu Szkolenia Podoficerów Artylerii w Toruniu. W 1921 r. został zwolniony do rezerwy, a pod koniec tego samego roku ponownie powołany do służby wojskowej w 25 Pułku Artylerii Lekkiej w Kaliszu. Od 15 marca 1922 r. pracował w różnych przedsiębiorstwach budowlanych na terenie Koźmina i Jarocina. W 1931 r. rozpoczął pracę we własnym zakładzie budowlanym (od 1933 r. mieszkał w Jarocinie), a 26 sierpnia 1939 r. został powołany do służby wojskowej do 5 Lwowskiego Pułku Artylerii Lekkiej we Lwowie.

Brał udział w walkach na przedpolach Warszawy i dostał się do niewoli, gdzie przebywał w obozach w Gródku Jagiellońskim, w Łańcucie, w forcie VII w Krakowie, a 1 października 1939 r. został zwolniony z niewoli. 5 października wrócił do domu, jednak ze względu na powstańczą przeszłość ukrywał się, jednak z powodu biedy zgłosił się do Arbeitsamtu i rozpoczął pracę w firmie budowlanej w Jarocinie. Z czasem trafił na roboty przymusowe w okolice Aleksandrów-Kutno, skąd zbiegł i wrócił do Jarocina.

Po wkroczeniu Armii Czerwonej zorganizował oddział Milicji Obywatelskiej na okręg Jarocin-Ciświca. Był jej pierwszym komendantem. 13 marca 1945 r. został powołany przez Prezydium Miejskiej Rady Narodowej na stanowisko sekretarza Komisji Samorządowej na okręg Jarocin-Ciświca. Swoją funkcję pełnił do 7 marca 1947 r. W tym czasie powołał Ochotniczą Straż Pożarną na okręg Jarocin-Ciświca, której był naczelnikiem. Od 15 marca 1947 r. pracował w Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Legnicy. 31 sierpnia 1959 r. przeszedł na emeryturę. W 1972 r. został awansowany do stopnia podporucznika. Zmarł 13 listopada 1976 r. i spoczął w Legnicy.