Nasi Powstańcy: Jan Czemplik z Bukownicy

Pochodził spod Ostrzeszowa
Jan Czemplik urodził się 22 maja 1898 r. w Bukownicy w powiecie ostrzeszowskim jako syn Jana Czemplika i Agnieszki z d. Ambroza. Posiadał wykształcenie średnie, niepełne. Jego edukację zapewne przerwał wybuch I wojny światowej. Wziął w niej udział w szeregach armii niemieckiej.

Już od młodych lat angażował się w organizacje niepodległościowe. Do wybuchu Powstania Wielkopolskiego był członkiem m.in. Towarzystwa Tomasza Zana, Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwa Robotników Polskich, klubów sportowych czy harcerstwa.

W grudniu 1919 r. Jan Czemplik wrócił do Bukownicy jako żołnierz niemiecki na urlop. Wkrótce dotarł do Poznania, gdzie wstąpił w szeregi powstańcze.

Powstaniec Wielkopolski
- Takich jak ja w mojej miejscowości było więcej, przeważnie młodzież. Stworzyliśmy samoobronę, rozbrajając miejscowych żandarmów - wspominał po latach (zachowaliśmy oryginalną pisownię). Wstąpił on do kompanii Michałą Jerchela. - Na wieść, że Grenzschutz rabuje dwór w Doruchowie. Dowódca nasz rozkazał wsiadać na stojące przed kościołem bryczki i powozy, na których szybkie przed kościołem i na rynku bryczki i powozy, na których szybko udaliśmy się do Doruchowa. We wsi zajęliśmy postawę wyjściową, było nas około 60-ciu i nastąpiło natarcie na dwór, zaskoczeni Niemcy ponosząc pewne straty w popłochu wycofali się w kierunku Kępna, zostawiając rabunek na wozach - pisał Jan Czemplik.

Bohater wspominał również o ciepłym przyjmowaniu ich przez okolicznych mieszkańców oraz o tym, że pierwsze zaopatrzenie trzeba było zdobywać podczas wypadów na Grenschutz. Jego kompania została zmieniona na 10 kompanię III Batalionu 12 Pułku Strzelców Wielkopolskich.

Jan Czemplik w czasie powstania walczył na terenie powiatów: ostrzeszowskiego, ostrowskiego, odolanowskiego i krotoszyńskiego. Musiał zatem dobrze poznać nasze ziemie. Czy wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej? Moim zdaniem tak, lecz o tym pisać wówczas nie mógł, dlatego w jego życiorysie została luka...

Okres międzywojenny
Z 12 Pułku Strzelców Wielkopolskich Jan Czemplik trafił do Szkoły Podoficerskiej do Biedruska. Po kursie został przeniesiony do 74 Górnośląskiego Pułku Piechoty. I w tym pułku także jest ślad po naszych krajanach. Pierwszym dowódcą tej jednostki był pierwszy dowódca 56 Pułku Piechoty Wielkopolskiej Antoni Nieborak, nota bene, pochodzący z Dubinki pod Dubinem kilkanaście kilometrów od Kobylina, a w szeregach tej jednostki walczył krotoszynianin Władysław Nawrocki. To tak na marginesie...

W 1923 r. Jan Czemplik został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza i pełnił służbę w Batalionie Podswilje, Snów i Czortków. 31 sierpnia 1939 r. wyjechał z nowym pułkiem do Kielc. - (...) brałem udział w walkach w Puszczy Świętokrzyskiej. Po okrążeniu nas i rozwiązaniu się pułku przedostałem się do Warszawy, a później na wschód do Chełmna Lubelskiego, gdzie wstąpiłem do nowo sformowanego Pułku przez Pułkownika Sobolewskiego i w walkach pod Tomaszowem Lubelskim przedostałem się do niewoli niemieckiej - pisał Jan Czemplik.

A więc wojna...
15 grudnia 1939 r. Jan Czemplik będąc w niewoli zachorował i trafił do szpitala, z którego przy pomocy lekarzy i sióstr zbiegł. - Po ucieczce udałem się do Poznańskiego, gdzie przekonałem się, że terror i aresztowania odbywały się codziennie, udałem się do Warszawy, a później do Lublina, gdzie przebywałem i ukrywałem się do czasu oswobodzenia - pisał.

Kariera oficerska w ludowym Wojsku Polskim
28 lipca 1944 r. wstąpił ochotniczo do ludowego Wojska Polskiego. Został dowódcą kompanii szkolnej broni specjalnej przy 37 Pułku Piechoty 7 Dywizji Piechoty w Lublinie.

Brał on udział w walkach o Nysę Łużycką, i walkach o Sudety i Pragę. 25 maja 1946 r. został przeniesiony do Wojsk Ochrony Pogranicza na stanowisko Zastępcy Komendanta Odcinka Racibórz. 12 grudnia 1946 r. został zdemobilizowany i osiedlił się w Raciborzu, gdzie podjął pracę w Wojewódzkiej Spółdzielni Usługowo-Produkcyjnej Inwalidów „Odnowa”. Był kierownikiem oddziału w Raciborzu.

Swoje wspomnienia pisał 25 maja 1966 r. i ta data jest dla nas w tym momencie ważna. - Wkrótce przechodzę na rentę starczą ze względu na wiek oraz stan zdrowia dłużej pracować nie pozwala - pisał.

W 1966 r. należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej oraz do Związku Bojowników o Wolność i Demokrację.

Awanse wojskowe
W 1919 r. został szeregowcem, w 1920 r. - kapralem, w 1922 r. - plutonowym, w 1925 r. - sierżantem, w 1927 r. - starszym sierżantem, w 1936 r. - chorążym, w 1944 r. - podporucznikiem, w 1945 r. - porucznikiem, a 1946 r. - kapitanem.

Był wielokrotnie odznaczony
W 1957 r. został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, w 1947 r. - Srebrnym Medalem Zasługi na Polu Chwały, w 1946 r. - Medalem Zwycięstwa i Wolności, w 1946 r. - sowieckim Medalem za Zwycięstwo, w 1946 r. - Medalem za Warszawę, w 1946 r. - Medalem za Odrę, Nysę i Bałtyk, później Odznaką Grunwaldzką 1939-1945, a w 1963 r. - Odznaką Zasłużonego Działacza Ruchu Spółdzielczego. Cześć i chwała bohaterowi!

+++