NASI POWSTAŃCY: Czesław Kaźmierczak ze Zdun [ZDJĘCIA]

Czesław Kaźmierczak urodził się 18 lipca 1899 r. w Rzemiechowie, jako syn robotnika Ignacego Kaźmierczaka i Jadwigi z d. Dyby. Parę lat po jego narodzinach, rodzina przeniosła się do zdun, gdzie w 1906 r. urodził się jego brat Franciszek. W latach 1905-1913 Czesław Kaźmierczak uczęszczał do Szkoły Podstawowej w Zdunach, a w latach 1913-1918 pracował w zdunowskiej cukrowni. W 1918 r. został powołany w szeregi armii niemieckiej i 27 grudnia 1918 r. zdezerterował.

W rodzinne strony dotarł na początku stycznia. 3 lub 7 stycznia 1919 r. wstąpił do wojsk powstańczych Służył później w 1 kompanii 12 Pułku Strzelców Wielkopolskich. Walczył na pod Zdunami na odcinku Chachalnia-Zduny, a później na linii Kępno-Odolanów. Służył do 20 lutego 1919 r. Później pozostał w wojsku i najprawdopodobniej wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1920 r. został wysłany do szkoły podoficerskiej. Po zakończeniu edukacji przydzielono go do 61 Pułku Piechoty w Gnieźnie, a potem w Bydgoszczy. W 1921 r. został przeniesiony do 74 Górnośląskiego Pułku Piechoty w Biedrusku, a potem w Lublińcu. Służył w nim do 20 sierpnia 1922 r. i został przeniesiony do rezerwy w stopniu sierżanta.

Po powrocie w rodzinne strony szybko okazało się, że brak dla niego pracy. Musiał wrócić ponownie na Górny Śląsk. Pracował tam w kopalni węgla, od marca 1923 r. do 1925 r. W 1926 r. z powodu bezrobocia wrócił do Zdun, gdzie w grudniu 1926 r. wziął ślub. Do 1939 r. pracował sezonowo w zdunowskiej cukrowni.

25 sierpnia 1939 r. został powołany do 29 pułku piechoty, z przydziałem do Gródka Jagiellońskiego. Z wojskiem ruszył do Lwowa, jednak został wzięty do niewoli przez sowietów. Po dwóch miesiącach wrócił do domu. Po powrocie do domu pracował jako robotnik sezonowy na kolei. Po zakończeniu wojny pracował w PKP do przejścia na emeryturę w 1960 r. Mieszkał w Zdunach przy ul. Kolejowej 16.

W okresie międzywojennym należał do Polskiej Partii Socjalistycznej, a po wojnie – do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Był odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (1958) Medalem za Wojnę 1918-1921 oraz Krzyżem Zasługi Towarzystwa Powstańców i Wojaków 1918/19.