Koźmin Wlkp. Cenny remis rezerw Białego Orła Koźmin Wlkp.

Dla piłkarzy prowadzonych przez Adama Kuzię, ważniejszy od końcowego wyniku była możliwość zdobycie doświadczeni podczas rozgrywania pojedynku. Należy przypomnieć, iż koźminianie są beniaminkiem jeśli chodzi o start rozgrywek ligowych. Powstały i ukształtowany latem zespól został zgłoszony do rywalizacji z kilku powodów. Chciano dać możliwość ogrywania się na zielonej murawie najmłodszych członków zespołu. Wiadomo, że nie każdy z tych chłopaków, często będąc w wieku juniora, jest w stanie rywalizować na poziome wielkopolskiej gr. 3 V ligi, gdzie występuje w tym sezonie I zespół.
Team wzmocnili też starsi zawodnicy z miejscowym radnym Marcinem Borowczykiem na czele. Najstarszy, jeśli chodzi o metrykę, nie umiejętności, nauczyciel przedmiotów zawodowych w Zespole Szkół Ponadpodstawowych im. J. Marcińca w Koźminie Wlkp. został nawet kapitanem drużyny. I to on w sobotnie popołudnie wyprowadzał zespół.
W meczu z równorzędnym rywalem, koźminianie i kotlinianie sąsiadują ze sobą w tabeli, uwidoczniły się wszelkie blaski i cienie drużyn występujących na najniższym w regionie poziomie.

Zacznijmy od plusów. Otóż co trzeba podkreślić nawet po połowie rundy frekwencja na ławce rezerwowej była nad wyraz, patrząc w jakiej lidze odbywał się mecz, przyzwoita. Jednak jak informowali kibice, tak różowo nie jest już podczas meczów wyjazdowych, choć z tym problemem mierzą się niemal wszystkie amatorskie teamy.
Widać również było jedność drużyny. Każda kontrowersyjna wg futbolistów decyzja sędziego lub gra na styku, była komentowana przez cały sztab i piłkarzy właśnie. Na ławce panowała bardzo radosna atmosfera. Śmiechów i żartów nie brakowało. Piłkarze posługiwali się polszczyzną, a nie wulgaryzmami. Nie wiadomo ile w tym zasługi samego spotkania toczonego pomimo kilku starć w duchu fair play, a ile siedzących na ławce kobiet. Jedna z nich Karolina Aleksandrowicz, na co dzień pracownica miejscowego GOS-u, jest traktowana nawet jak prawdziwy talizman przez członków tego teamu. Na plus zaliczyć trzeba też niezwykłą wolę walki ,która zademonstrowały Orzełki. To właśnie dzięki szybkiej grze i szukaniu swoich szans poprzez konstruowanie zaczepnych akcji, padła bramka dla gospodarzy. Jej autorem był Adam Szczepanik. Pozytywem jest również przybycie na stadion i kibicowanie własnemu zespołowi przez prezesa klubu Władysława Olendra.

Niestety brak umiejętności gry pod presją oraz długie okresy rozluźnienia, spowodowały, iż 3 punkty nie zostały zaliczone na konto koźminian. Sam wyrównujący gol był jednak przedniej urody. Po takim strzale bramkarze z wyższych klas prawdopodobnie by też skapitulowali. Czasu do zdobycia zwycięskiego gola było jednak dużo. Niestety tak jak to ma miejsce często w ,,B”-klasie, piłkarze pozwolili zapanować na boisku chaosowi. Skutkowała to zwiększoną ilości fauli. Niemniej koźminianie nie potrafili też skorzystać z wypracowanych przez siebie akcji. Brakowało dokładnego dogrania na głowę lub pod prawidłowo ustawioną nogę koledze w czasie stałych fragmentów gry. Bohaterowie gry mieli też problem z dryblingiem i zamiast wypracowywania sobie korzystnych sytuacji, notowali straty.

Radosny na co dzień Kuzia często łapał się za głowę i zmuszony był do instruowania zawodników. Ci popełniali błędy zarówno, jeśli chodzi o ustawienie na boisku jak i mieli wyraźny problem z narzuceniem swojego styli gry przeciwnikowi. Piłka też bardzo często zamiast być zagrywana po ziemi, co skutkuje zwykle większym zagrożeniem dla bramki przeciwnika oraz konstruowaniem szybszych akcji, szybowała w górę. Gra głową to nie wyróżnik tego poziomu rozgrywek.

Jednak obiektywnie trzeba przyznać, że II zespól poczynił postępy względem początku sezonu. Jeśli zachowa karność , a każdy z członków tego teamu zachowa karność podczas treningów, to może się okazać że już w przyszłych rozgrywkach ligowych, ten zespół włączy się do gry o awans do ,,A” klasy. Póki co liderem tej grupy jest inna drużyna z powiatu krotoszyńskiego Sulimirczyk Sulmierzyce.