INFORMACJE KROTOSZYŃSKIE - Ambasador Unii z Krotoszyna

W rodzinnym domu Wroneckiej w Krotoszynie przy ul. Langiewicza wiadomość przyjęto z zaskoczeniem, wielką radością i dumą. – Joasia była i jest nastawiona na ciągły rozwój, poznanie czegoś nowego, przy czym nigdy nie narzuca się ze swoją wiedzą – mówi nam jej siostra, Dorota Walczak.

Ojciec był z zawodu ceramikiem, a mama nauczycielką. Siostra również jestem nauczycielką i działa społecznie, pomagając niepełnosprawnym i potrzebującym.
Jaka jest siostra w domu? – Joasia jest bardzo pomocna w pracach kuchennych, potrafi szybko przygotować różne dania - zdradza siostra. Dodaje, że siostra używa do tych potraw mnóstwo przypraw, czego nauczyła się pewnie w krajach arabskich. Ale tęskni też za polskimi daniami. – Rozkoszuje się polskimi zupami ze świeżych grzybów, szczawiu. Uwielbia także wielkopolskie pyzy na parze z pieczenią i czerwona kapustą – mówi siostra.

A jak siostra spędza wolny czas w Krotoszynie? – Joasia dużo spaceruje. Interesują ją zmiany, jakie zachodzą w mieście. Chodzi także na spacery do pobliskich lasów (najczęściej na Sulmierzyce), jeździ rowerem i biega z naszym psem Kubusiem po pobliskich łąkach. Uwielbia świeże pieczywo z piekarni państwa Czwojdów oraz drożdżówki i torciki serowo-jagodowe z cukierni państwa Łyskawów.

Wiadomość o nominacji z radością przyjęli koledzy i koleżanki ze szkoły. Wszyscy ciepło ją wspominają. – To była bardzo zdolna i sympatyczna dziewczyna. Pochłaniała wiedzę – mówi ginekolog Remigiusz Kempa, który zdawał maturę z Joanną Wronecką. Jego żona, Hanna Kempa, zastępca prezesa spółdzielni mieszkaniowej, bardzo się ucieszyła, gdy zobaczyłam w telewizji „jak Asia dostaje nominację”. – Z Asią chodziłam jeszcze do szkoły podstawowej nr 8. W liceum ona chodziła do żeńskiej klasy. To bardzo fajna koleżanka. Typ naukowca. Wyróżniała się zdolnością do nauki. Bardzo interesowały ją książki, a przede wszystkim języki. Wybierała się na arabistykę co było wówczas niespotykane. Była bardzo koleżeńska, miła, skromna, tak jak teraz, gdy oglądałam ją w telewizji. Nie zmieniła się zbyt wiele.

Czesława Motlak, była polonistka z liceum z radością wspomina Wronecką. – To perełka wśród wielu pokoleń moich uczniów. Wybitny umysł, wspaniała dziewczyna. Jej zainteresowania humanistyczne i językowe były wręcz doskonałe. Interesowały ją sprawy pozaprogramowe. Miała ogromną wiedzę i była niezwykle pracowita. To był tytan pracy. Zawsze się dziwiłam kiedy ta dziewczyna znajduje na wszystko czas. Była zaangażowana w działalność pozaklasową, społeczną w mieście, w muzeum, w kółkach zainteresowań. A mimo to w szkole była zawsze przygotowana. Przy tym muszę podkreślić jej niezwykły takt i kulturę osobistą oraz umiejętności dyplomatyczne. Bardzo umiejętnie rozwiązywała zawsze konfliktowe sprawy.

Nauczycielka żałuje jednak, że Wronecka weszła w politykę: – Powinna iść drogą naukową. Pięknie tłumaczyła poezję arabską.