Chce upamiętnić swojego krewnego w Warszawie [ZDJĘCIA]

Krewny Krzysztofa Nawrockiego, Władysław Nawrocki zginął w Katyniu. 23 kwietnia minie 79. rocznica od jego śmierci.

-Jak do tej pory wiemy, ze udało się upamiętnić bohaterskiego mjr. Władysława Nawrockiego s. Jana patronatem, który Rada Miasta Krotoszyn nadała w 2016 roku jednemu z Rond w Krotoszynie. Udało się przekonać Pocztę Polską do wydania dwóch pocztówek, z których jedna poświęcona była także harcerzowi Ludwikowi Danielakowi. Także jemu poświęcono pamiątkowy stempel, tzw. Datownik...Aż sześciu przedstawicieli rodziny umieszczono w projektach Wikipedii i Prepedii, a biogram Ludwika Danielaka znalazł się w Cyfrowej Dziecięcej Encyklopedii Wielkopolan. Poczta Polska planuje od 2016 roku umie-szczenie tablicy na budynku Poczty w Krotoszynie, upamiętniającej siedmiu poległych Pocztowców z Krotoszyna - poinformował nas Krzysztof Nawrocki.

17 lipca 2017 r. wystosował on pismo do burmistrza B-mowa w Warszawie o upamiętnienie swojego krewnego.
-Procedowanie w tej sprawie trwa. Poparcie dzielnicy Bemowo jest niepodważalne, gdyż Biuro Kultury i Zespół ds. nazewnictwa ponownie chcą zapytać przedstawicieli Bemo-wa,czy podtrzymują decyzje o Jego upamiętnieniu, tym bardziej, ze ulica ma byc przedłużona...z 400 metrów do kilometra... - dodał Krzysztof Nawrocki.

W sierpniu 2017 r. kontynuował on procedowanie ws. ulicy Władysława Nawrockiego w Lublińcu. W tej sprawie miał poparcie rodzin 74 Górnośląskiego Pułku Piechoty, a nawet MON. -Tymczasem 15 stycznia 2019 roku Zespół ds. Nazewnictwa oraz Rada Miasta Ostrów Wlkp. przegłosowali już, że w Ostrowie będzie ulica powstańca styczniowego sierż. Franciszka Nawrockiego. Znajdzie się ona w pobliżu ulicy gen. Maczka i innych generałów w Zachodniej części Ostrowa Wlkp.

Upamiętnienie mjr. Władysława Nawrockiego nastąpi też w Poznaniu. -Jak powiedział szef Wydziału Kultury Urzędu Miasta Poznań - Rafał Ratajczyk prawdopodobnie Nawrocki będzie miał skwer w pobliżu dawnych koszar wojskowych, w których kontynuowano rozbudowę 3 batalionu obrony krajowej, a potem 1 Pułku Obrony Krajowej. Nawrocki Władysław był jednym z twórców 3 batalionu, 1 POK, a potem 2 pułku rezerwowego, gdzie był adiutantem dowódcy. - Warto pamiętać, że zarówno w Warszawie jak i Poznaniu projekty upamiętnienia uzyskały wsparcie MON oraz stowarzyszenia Pamięci Powstania Wlkp. 1918/1919 z osoba jednego z najaktywniejszych działaczy tego stowarzyszenia pana Wawrzyńca Wierzejewskiego - dodał Krzysztof Nawrocki.

Jak widać, w najbliższym czasie możemy być świadkami kolejnego upamiętnienia krotoszyńskiego Katyńczyka, tym razem w Warszawie. - W 2020 r. obchodzić będziemy 80. rocznicę śmierci Władysława Nawrockiego s. Jana w Katyniu... Nie zapomnijmy o Nich! - zakończył Krzysztof Nawrocki.

Młodość
Władysław Nawrocki urodził się 8 maja 1891 r. jako syn Jana Nawrockiego i Michaliny z Poplewskich w Krotoszynie, lecz jego korzenie sięgają Konarzewa i Baszkowa. Jego ojciec był krawcem, lecz o szlacheckich korzeniach. Władysław Nawrocki w 1905 r. skończył szkołę w Krotoszynie, a później do 1908 r. uczył się w Dokształcającej Szkole Zawodowej. W tym roku wstąpił do Towarzystwa Gimnastycznego„Sokół”. W 1910 r. wziął udział w zjeździe Sokolników w Krakowie. Dwa lata później został powołany do wojska niemieckiego, w trakcie odbywania służby zastała go I wojna światowa.

Wielka Wojna i powstanie
Nawrocki trafił do 155 pułku piechoty. Walczył na froncie francuskim, a w 1917 r. został przeniesiony do 586 Kolumny Taborów w Poznaniu i awansował na starszego sierżanta. Na początku 1918 r. znów ruszył na Front Zachodni już jako dowódca pododdziału. Po kapitulacji Niemiec 11 listopada 1918r. oddział rozpoczął marsz na wschód. W Poznaniu znalazł się 23 grudnia 1918 r., a dzień później udał się na Wigilię Bożego Narodzenia do rodzinnego domu w Krotoszynie. Jego spokój skończył się po świętach. 3 dni później rozpoczęło się Powstanie Wielkopolskie. Na przełomie sylwestra i nowego roku 1918–1919 Władysław Nawrocki rozpoczął przygotowania do wyzwolenia miasta. 6 stycznia 1919 r. Władysław Nawrocki brał udział w zdobyciu Kobylina. Później został żołnierzem 12 Pułku Strzelców Wielkopolskich. 6 lutego Niemcy zaatakowali Zduny i zajęli miasto, a w połowie lutego zawarto pokój. 1 maja 1919 r. Władysław Nawrocki został przeniesiony do Poznania by tam zorganizować 3 Batalion Straży. 4 lipca 1919 r. został awansowany na podporucznika i został adiutantem dowódcy Frontu Północnego.

Na froncie wschodnim
12 kwietnia 1920 r. ppor. Władysław Nawrocki został skierowany razem ze 159 pułkiem piechoty wielkopolskiej na Front Litewsko – Białoruski. Na wschodzie został dowódcą kompanii rozpoznawczej, na czele której walczył nad rzeką Autą, o Redutę Żabki, o Postawy gdzie żołnierze całego III Batalionu atakowali pozycje sowieckie, a kompania Nawrockiego zdobyła dwa działa. Na swoją prośbę objął dowodzenie 11 kompanią na zagrożonym odcinku (dowódca był nieobecny) i odpierał ataki sowieckiej kawalerii i piechoty. W trakcie walk okazało się, że jego oddział znalazł się za linią frontu i przez dwa dni próbował przedrzeć się do swoich oddziałów. Na początku sierpnia 1920r. Dostał się do niewoli sowieckiej. Początkowo był w obozie jenieckim w Samarze nad Wołgą, a następnie w Moskwie, gdzie był brutalnie przesłuchiwany. Później dzięki silnym naciskom ze strony polskiej został ostatecznie zwolniony 31 czerwca 1921 r.

W II Rzeczpospolitej
Po wojnie polsko–bolszewickiej 159 pułk piechoty wielkopolskiej został przemianowany na 74 pułk i skierowany do Lublińca. Po wypuszczeniu z niewoli Władysław Nawrocki został dowódcą 1 kompanii tego pułku, a później był zastępcą szefa sztabu pułku. W 1922 r. ukończył roczny kurs dla oficerów młodszych w Warszawie i został mianowany porucznikiem. W Lublińcu organizował szkolenia dla żołnierzy na poligonach. 15 sierpnia 1929 r. został mianowany kapitanem i przeniesiony do 3 Korpusu Kadetów w Rawiczu, gdzie organizował szkolenia wojskowe, treningi strzeleckie, szkolenia
z musztry i taktyki, a nawet zajęcia i wykłady patriotyczne i historyczne. W 1933 r. kpt Władysław Nawrocki trafił do 55 Poznańskiego Pułku Piechoty w Lesznie, którym dowodził późniejszy pierwszy dowódca Armii Krajowej, a wówczas pułkownik Stefan Rowecki „Grot”. Tam dowodził 8 kompanią, a później był zastępcą dowódcy III Batalionu. W 1936 r. został przeniesiony do rezerwy i mianowany na stanowisko Komendanta Przysposobienia Wojskowego i Wychowania Fizycznego w Gostyniu. W tym czasie wspierał organizacje i kluby sportowe, a nawet harcerstwo.

A więc wojna...
W sierpniu 1939 r. Władysław Nawrocki został zmobilizowany do krotoszyńskiego 56 Pułku Piechoty Wielkopolskiej i trafił
do batalionu pod dowództwem majora Czesława Lewińskiego, który został skierowany do Kielc. Brał udział w potyczkach i bitwach z Niemcami i z sowietami. Dostał się do niewoli sowieckiej. Trafił do obozu w Kozielsku, 22 kwietnia 1940 r. został z niego wywieziony i 23 kwietnia zginął w Katyniu. Oficjalnie został uznany za zmarłego w 1947 r. Był on jednym z ponad pięćdziesięciu żołnierzy i oficerów z naszego powiatu zamordowanych przez sowietów.

Pamięć wiecznie żywa
– Był żołnierzem słynącym z niezwykłego męstwa i odpowiedzialności, także za innych, co jest jego cechą szczególną. Lojalny wobec przełożonych i wierny sprawom Polski – patriota. Cechowało go nadzwyczajne poczucie obowiązkowości oficerskiej i poświęcenie się–informuje nas ppłk Krzysztof Nawrocki, inspektor ds. obronności i bezpieczeństwa w podmiotach leczniczych w Warszawie oraz krewny naszego bohatera. W 2016 r. rondo przy ul. Jasnej i Łąkowej w Krotoszynie nazwano jego imieniem.

********************************************
Jak groźne jest palenie?