Nasi Powstańcy: Stanisław Nawrocki

Stanisław Nawrocki urodził się jako syn Jana Kantego Nawrockiego i Michaliny z domu Poplewskiej 5 listopada 1895 r. w Krotoszynie. Jego bratem był m. in. kapitan Władysław Nawrocki (poległy w Katyniu, również oficer i powstaniec wielkopolski). Od lat najmłodszych kierował się rodzinnymi tradycjami. Jego pradziadek Kazimierz walczył w powstaniu listopadowym, dziadek Franciszek w powstaniu styczniowym, a bracia i ojciec i stryj w powstaniu wielkopolskim. W 1913 r. ukończył gimnazjum w Krotoszynie. W latach 1916-1918 walczył w szeregach Armii Niemieckiej w I wojnie światowej. W 1918 r. włączył się w działania powstańcze i brał udział w walkach o Borownicę i Chachalnię oraz w okolicach Perzyc i Krotoszyna. Później walczył w 1920 roku jako kanonier w III Batalionie 66 Kaszubskiego Pułku Piechoty. Jego pułk walczył na terenie Litwy Środkowej, Białorusi i pod Warszawą. – W trakcie działań wojennych wyróżnił się wyjątkową odwagą i wytrwałością, o czym świadczą pochwały oraz wniosek przełożonych o nadanie Krzyża Walecznych (rozkaz z 11 sierpnia 1920 r.) – wyjaśnił nam
jego krewny major Krzysztof Nawrocki, który zebrał o nim informacje. W trakcie wojny Stanisław Nawrocki był kanonierem, telefonistą i obserwatorem. –Wtedy w okolicach Ulmy, w walkach pozycyjnych, będąc na stanowisku obserwatora, pod bardzo silnym ogniem artyleryjskim nieprzyjaciela nie przerwał łączności z baterią własnego oddziału, umożliwiając przegrupowanie własnych wojsk z niewielkimi stratami własnymi – dodaje mjr Nawrocki. Dzięki tym działaniom otrzymał on stopień kaprala. W 1924 r. ukończył szkołę podchorążych, a od 1925 r. zmienił jednostkę wojskową i rodzaj sił zbrojnych. Został marynarzem w jednym z oddziałów kwatermistrzowskich Flotylli Pińskiej, przemianowanej później na Flotyllę Rzeczną Marynarki Wojennej w Brześciu nad Bugiem. W 1927 r. został porucznikiem marynarki ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r. z nominacją na 258 miejscu. W 1928 r. został oficerem gospodarczym oddziału w Brześciu nad Bugiem. Zginął tragicznie w niejasnych okolicznościach 14 stycznia 1932 r. – Porucznik Marynarki Stanisław Nawrocki zginął w dzień po ogłoszeniu wyroków w tzw. procesie brzeskim oraz po licznych w tym czasie kontrolach w Wojsku Polskim w Brześciu, gdzie więziono ówczesną opozycję z Wincentym Witosem i Wojciechem Korfantym na czele. Stanisław Nawrocki był podobnie jak bracia: Leon i Władysław, zwolennikiem idei demokratycznych i narodowych Wojciecha Korfantego, co miało niestety ogromny wpływ na dalszy przebieg jego służby. Był wielkim patriotą, któremu nie były obojętne losy Ojczyzny. Kochał rodzinę. Był także członkiem Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Rodzina była z niego dumna. W Brześciu doszło do dramatu - dokładnie w dzień po ogłoszeniu werdyktu, w niesprawiedliwym procesie brzeskim. Wcześniej jego oddział gospodarczy był znienacka kontrolowany, był więc pod ogromną presją i bardzo to mocno przeżył, bo w gruncie rzeczy był bardzo wrażliwym człowiekiem kochającym Polskę – dodał mjr Nawrocki. Stanisław Nawrocki miał żonę Praksedę oraz córki Barbarę i Danutę. Został pochowany prawdopodobnie w Brześciu nad Bugiem lub w Bydgoszczy.

**********************************
Pogoda na najbliższe dni: