Nasi Powstańcy: Kapitan Jan Połczyński z Twardowa [ZDJĘCIA]

Informacjami o kolejnym Powstańcu Wielkopolskim, kpt. Janie Połczyńskim, podzielił się z nami jego wnuk Jan Połczyński.

Jan Połczyński urodził się 25 kwietnia 1901 r. w Twardowie w powiecie jarocińskim, jako syn Józefa Połczyńskiego i Marii z Gutschów. W 1907 r. rozpoczął naukę w szkole podstawowej w powiecie czarnkowskim, a 1 stycznia 1916 r. przeprowadził się z rodzicami do powiatu pleszewskiego. Mimo chęci nauki musiał porzucić szkołę z powodu głodu i rozpoczął pracę w ogrodzie.

W styczniu 1919 r. wziął udział w Powstaniu Wielkopolskim. Od 9 lutego 1919 r. do maja 1919 r. brał udział w walkach na froncie północnym pod dowództwem Macieja Miełżyńskiego. Brał udział w zajmowaniu Pomorza, m.in. Bydgoszczy -Świecia do stycznia 1920. Służył wówczas w 15 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty.

W czasie wojny polsko-bolszewickiej wyruszył z Bydgoszczy i brał udział w ofensywie kijowskiej. Przerzucony następnie do Wilna. Podczas odwrotu wycofał się pod Warszawę, a po bitwie warszawskiej dotarł do Rakowa ok. 30 km na zachód od Mińska. Po 6 tygodniach od zakończenia wojny zwolniony z wojska. 21 grudnia 1921 r. ukończył w Poznaniu kurs seminarialny i został nauczycielem w szkołach powszechnych. 1 stycznia 1922 r. został kierownikiem szkoły w Korytnicy (wówczas w powiecie krotoszyńskim), a 1 stycznia 1938 r. został nauczycielem w Szkole Powszechnej nr 1 w Krotoszynie. W 1929 r. został skierowany na kurs oficerów rezerwy do Śremu. Szkołę ukończył w stopniu plutonowego-podchorążego, a już w 1930 r. został podporucznikiem. Przeszedł w 1932 r. kurs w 68 Pułku Piechoty we Wrześni.

W marcu 1939 r. Jan Połczyński został awansowany na stopień porucznika, a w 1938 r. przeniesiony do krotoszyńskiego Batalionu Obrony Narodowej. Na stanowisku zastępcy dowódcy kompanii wziął udział w wojnie obronnej 1939 r. Bronił Krotoszyna, walczył w bitwie pod Bzurą, a w Kampinosie 19 września dostał się do niewoli. Początkowo był w obozie w Częstochowie, potem w oflagu II a Prenzlau, następnie w oflagu II E Neubrandenburg, w oflagu II D Gross Born, w oflagu X A Sandbostel, a na końcu w oflagu X C w Lubece. Tam został uwolniony 1 maja 1945 r. przez wojska alianckie. Później powrócił do Krotoszyna, gdzie uczył, od 1950 r. był instruktorem Związku Nauczycielstwa Polskiego, przewodniczył komisjami egzaminacyjnymi w powiatach: ostrowskim i kaliskim, a w latach 1958-1960 kierował szkołą nr 2 w Krotoszynie, a od 1960 r. kierował Funduszem Budowy Szkół.

Był odznaczony m.in. Oficerskim Krzyżem Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Odznaką za Zasługi dla woj. Poznańskiego, Odznaką 1000-lecia Państwa Polskiego, Złotą Odznaką ZNP, czy Odznaką Zasłużonego Działacza Ligi Obrony. W 1973 r. został awansowany na stopień kapitana.

Zmarł 8 maja 1984 r. i spoczął w Krotoszynie, razem z żoną - Heleną Srokówną (17 maja 1902 r. - 15 stycznia 1976 r.), miał z nią dzieci: Wojciecha, Maria-na, Gabrielę, Zbigniewa, Halinę, Jana, Ryszarda oraz Jerzego.

____________________________________________________________________________________________

źródło: telemagazyn.pl/x-news.pl.