150. rocznica urodzin i 80. rocznica śmierci gen. J. Dowbor-Muśnickiego [ZDJĘCIA]

Józef Dowbor-Muśnicki urodził się 25 października 1867 r. w Grabowie k. Sandomierza jako syn Romana i Antoniny z d. Wierzbickiej. Do 1877 r. uczył się w domu, a potem uczęszczał do gimnazjum w Radomiu. Później wstąpił do Korpusu Kadetów im. Mikołaja I w Petersburgu, którą ukończył w 1888 r. jako podporucznik. Od 1899 r. do 1902 r. studiował w Nikołajewskiej Akademii Sztabu Generalnego w Petersburgu. Do 1914 r. zdążył został pułkownikiem.
Gdy wybuchła I wojna światowa pułkownik Józef Dowbor-Muśnicki był szefem sztabu dywizji, a od listopada 1914 r. do września 1915 r. dowodził 14 Pułkiem Strzelców Syberyjskich. Na jego czele wziął udział w bitwie przasnyskiej. Podczas przeprawy przez Orzyc w Starym Podosie został ciężko ranny. W 1916 r. dowodził 123 Dywizją Piechoty oraz 38 Dywizją Piechoty. Od kwietnia 1917 r. do lipca 1917 r. dowodził 38 Korpusem Armijnym. Walczył pod Jarosławiem, pod Warszawą i pod Łodzią. W 1917 r. został generałem lejtnantem. Później został dowódcą I Korpusu Polskiego w Rosji. Mimo ogłoszonej neutralności w czasie rewolucji październikowej został zaatakowany w lutym 1918 r. przez Armię Czerwoną i odniósł kilka zwycięstw. Zdobył nawet Bobrujsk i osadził w nim wojska, jednak po pokoju brzeskim Bobrujsk trafił do Niemców, a Dowbor-Muśnicki musiał im go poddać. 6 stycznia 1919 r. został wezwany przez Naczelną Radę Ludową do objęcia stanowiska dowódcy Powstania Wielkopolskiego po majorze Stanisławie Taczaku. W Poznaniu znalazł się 8 stycznia. Dzięki jego staraniom Siły Zbrojne Polskie w byłym zaborze pruskim, zwane potocznie Wojskami Wielkopolskimi stały się 100 – tysięczną regularną armią. W marcu 1919 r. został generałem broni. Prowadził też proces integracji Wojsk Wielkopolskich z Wojskiem Polskim. Potem nie odegrał wielkiej roli. Osiadł w swoim majątku w Lusowie pod Poznaniem, gdzie zmarł po chorobie 26 października 1937 r.
Odznaczony był m.in. rosyjskimi: Orderem Wojennym św. Jerzego IV kl., Złotym Orężem św. Jerzego, Orderem św. Stanisława III kl., Orderem św. Włodzimierza III i IV kl., chińskim Orderem Podwójnego Smoka III kl., włoskim Krzyżem Orderu Korony Włoch III kl., brytyjskim Krzyżem Towarzystwa Orderu Łaźni, czy łotewskim Krzyżem II stopnia. Za życia nie otrzymał polskich odznaczeń. Dopiero w 1998 r. pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski. Z małżeństwa z Agnieszką Korońskim miał dzieci: Giedymina (1906), Janinę (1908-1940), Olgierda (1914-1938) oraz Agnieszkę (1919-1940).

Biogram oparty jest głównie o biografię, która znajduje się na stronie Muzeum Powstania Wielkopolskiego im. generała broni Józefa Dowbor-Muśnickiego w Lusowie. Zapraszamy do odwiedzenia ich strony internetowej, która znajduje się pod TYM linkiem.

Z kolei pod TYM linkiem znajdują się prezentowane przez muzeum fotografie i fakty związane z życiem gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego.

___________________________________________